گلها فراوان شد ، بلبل غزل خوان شد

ساحل به خود لرزید ، دریا به طغیان شد

کوهها ز هم پاشید ، چشمه خروشان شد

خرگوش ترسویم ، چون شیر غران شد

ظلمت به خود بیچید ،خورشید تابان شد

شب مانده بود سنگین ، ناگه گریزان شد
صبح ظفر آمد ، با عشوه و نازش

لاله چه میرقصید ، سمبل چه الوان شد

در خلوت آن دشت ، عریان وبی اختر

حالا ببین کز عشق ، دشتی گلستان شد

روحی دگر امد ، در جان آن رفته

دست مسیحائی ، از نو نمایان شد

آری بهاران شد ، آری بهاران شد